خواص معجزه آسا و درمانی این گیاه برای سلامتی
به گزارش آزمایشگاه رادین، ایسنا نوشت: شنبلیله گیاهی علفی با برگ های متناوب است که در طب سنتی با نام حلبه شناخته می شود و طبیعت آن گرم و خشک بوده و ملین، رقیق کننده اخلاط غلیظ، روان کننده ادرار و خون قاعدگی و مقوی ریه است.
شنبلیله گیاهی بومی مناطق مدیترانه ای در محدوده بین چین و هند و از جنوب تا اتیوپی است و امروز در خیلی از کشورها پرورش می یابد. در ایران این گیاه کمتر به حالت وحشی وجود دارد و در بیشتر نقاط کشور به صورت وسیع کاشته می شود. بخش مورد استفاده آن دانه های رسیده و خشک شده است.
عصاره الکلی دانه های این گیاه اثر کاهنده کلسترول خون و کبد دارد. همینطور عصاره آبی و الکلی دانه ها هم سبب کاهش قندخون در افراد سالم و دیابتی شده و تعداد و قطر سلول های بتا لوزالمعده را هم افزیش می دهد. دانه ها اثرات کاهش پراکسیداسیون چربی، افزایش گلوتاتیون و کاهش آلفا توکوفرول خون را هم از خود نشان داده اند. تجویز عصاره غنی از استروئیدهای دانه ها سبب افزایش اشتها و میزان غذا خوردن می شود. همینطور این عصاره سبب کاهش سطح کلسترول پلاسما می شود. نکته مهم اینست که عصاره دانه ها اثر ضد لانه گزینی جنین هم دارند.
بنابر اعلام دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، کاربرد تایید شده آن در درمان بی اشتهایی، داروی کمکی در درمان هایپر کلسترولمی و هایپرگلایسمی در دیابت نوع دو، پیشگیری و درمان کوه گرفتگی و درمان التهاب پوست است. کاربرد غیر رسمی آن هم به صورت خوراکی در نزله دستگاه تنفسی فوقانی، دیابت و همینطور برای افزایش ترشح شیرمادران به کار می رود. به صورت موضعی و به صورت ضماد برای التهابات موضعی، زخم ها و اگزما کاربرد دارد.
در طب چینی برای درمان دردهای ناشی از سرماخوردگی در ناحیه پایین شکم، ناتوانی جنسی و فتق و در طب هندی در تسکین تب، استفراغ، بی اشتهایی عصبی، سرفه، برونشیت و التهاب کولون (روده بزرگ) به کار می رود.
در طب سنتی با نام حلبه شناخته می شود و طبیعت آن گرم و خشک است. ملین، رقیق کننده اخلاط غلیظ، روان کننده ادرار و خون قاعدگی و مقوی ریه است. مدفوع را خوشبو و ادرار و عرق را بدبو می کند. جوشانده آن با عسل مسهل است. جهت بواسیر، درد کبد، زخم معده و روده و ضعف معده، دلپیچه و اسهال مزمن مفید می باشد.
جهت بهبود تنگی نفس، سرفه، درد مزمن قفسه سینه، التهاب و درد رحم هم مفید می باشد. باعث تسهیل زایمان و خارج شدن مشیمه و پاکسازی رحم می شود. همچین ضماد آن برای ریزش مو، کجی ناخن، تقویت مو و سوختگی مفید می باشد. جای زخم را از بین می برد و لعاب تخم آن با روغن گل، ترک های ناشی از سرما را برطرف می کند. شستن سر با آن برطرف کننده شوره سر و مخلوط روغنش با شمع برای سوختگی و ترک ناشی از سرما مفید می باشد.
همچنین برای بوی بد دهان مفید می باشد. البته تهوع آور و مضر برای بیضه ها است و مصلح آن سکنجبین و جانشین آن تخم کتان است. برای مصرف و تهیه آن باید حدود نیم گرم از دانه های خرد شده را برای سه ساعت در آب سرد بخیسانید و بعد از صاف کردن میتوان آنرا با عسل یا ترکیبات دیگر شیرین و مصرف کرد چون خود دانه ها بشدت تلخ هستند.
برای تهیه ضماد شنبلیله هم میتوان ۵۰ گرم از دانه های پودر شده را به یک چهارم لیتر آب جوش اضافه کرد و بعد از پنج دقیقه به صورت تخمیر تغلیظ کرد.
مقدار مصرف خوراکی روزانه گیاه ۶ گرم است. درصورتیکه به صورت چای مصرف شود میتوان چندین نوبت در روز از آن استفاده نمود. برای درمان بی اشتهایی میتوان دو گرم از دانه های خرد شده را همراه با مایعات، سه بار در روز قبل از غذا استفاده نمود.
به دلیل اثرات تحریکی بر رحم در حاملگی نباید مصرف شود. همینطور به علت اثرات کاهنده قندخون در بیماران دیابتی در صورت مصرف همزمان با سایر داروهای کاهنده قندخون باید تحت نظر پزشک مصرف شود. در صورت مصرف همزمان با داروهای جلوگیری کننده از ایجاد لخته خون یا از بین برنده آن (مانند هپارین و وارفارین) به علت احتمال افزایش ریسک خونریزی، علایم خونریزی غیر عادی باید بررسی شود. همینطور درصورتی که همراه با سیاه دانه مصرف شود امکان دارد سبب افت شدید قندخون شود. در صورت مصرف همزمان این دو علایم افت قندخون باید بررسی شود.
در برخی موارد واکنش های حساسیتی مانند آبریزش بینی، سرفه، غش، آنژیو و اِدِم صورت مشاهده شده است. مصرف مکرر فرم موضعی امکان دارد سبب واکنش های حساسیت زا در پوست شود.
بیشتر بخوانید: ۳ روش ساده اما کلیدی برای رفع یبوست
۲۳۳۲۳۶
منبع: آزمایشگاه رادین
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب