دغدغه های شغلی،
ماساژوری و دردسرهایش
به گزارش آزمایشگاه رادین انواع مختلف دارد؛ از شکلاتی گرفته تا سنگ داغ و روغن های گیاهی. قیمت هایش هم کم نیستند، برای ۲۰ دقیقه ۱۳۰ هزار تومان می گیرند و این قیمت ها برای یک ساعت به ۴۴۰ هزار تومان هم می رسد. تازه این نرخ پکیج قدیمی قیمت هاست.
با این حال طرفداران خاص خودش را دارد و بسیاری هم دوست دارند حداقل برای یک مرتبه که شده امتحانش کنند اما با عنایت به بالا رفتن افسارگسیخته قیمت ها در همه چیز، هر کسی توانایی تجربه آنرا ندارد. با این وجود آنانی که شغلشان ماساژوری است معتقدند این حرفه لاکچری نیست و دل پُری از کارشان دارند.
۱۱ سالی می شود که در حوزه ماساژ و زیبایی فعالیت می کند و سرپرست واحد ماساژ تخصصی بخش فیزیوتراپی یکی از بیمارستان های تهران است که حسب شرایطش تصمیم گرفته به صورت مستقل این حرفه یعنی ماساژوری را ادامه بدهد.
ورود به دنیای رفلکسولوژی، بادی ماساژ، سبک های درمانی، آشنایی و همکاری با استادان پزشکی، طب ورزشی، فیزیوتراپ و جامعه ورزشی و فدراسیون ها سبب شده چند سبک اختصاصی کار را طراحی و کابین های ریلکسیو درمانی را همراه با تیم کاری اش تشکیل دهد.
«فهیمه» ماساژوری را جزء مشاغل خیلی سخت و پرآسیب بخصوص برای بانوان می داند: «فشار کاری در طول کار، صدمه های فیزیولوژیک، نبود شرایط مرخصی و استراحت در دوران قاعدگی بانوان، اختلال جریان های انرژی و تأثیر انرژی های منفی متقاضیان ماساژ بر روح و روان ماساژورها، عدم امنیت شغلی و اقتصادی و … چالش های جدی ای برای ما هستند اما متاسفانه از سمت اداره کار و بیمه هنوز هیچ تمهیدی برای ماساژورها در نظر گرفته نشده و لازم است که مسؤلان در انجمن ها و اتحادیه هرچه سریع تر توجه بیشتری به این مورد داشته باشند. از نظر ساعت کاری هم همکارانی که پرسنل مجموعه های خدماتی، درمانی یا ورزشی هستند خیلی خوب می توانند تایید کنند که نسبت به ساعت کاری و میزان فشار کاری درآمد قابل قبولی دارند یا نه و اصلا انرژی لازم برای رسیدگی به امور روزمره، تفریح و گذراندن وقت با خانواده برایشان باقی می ماند یا نه. مسلما جوابشان منفی است. خیلی ها وقتی رخ این شغل را در کشورهای دیگر می بینند، تصمیم می گیرند در ایران وارد این حرفه بشوند در حالیکه متر و معیار این بیزینس در ایران با سایر کشورها متفاوت می باشد. حتی شکل زمین بازی این حرفه در کشور ما فرق دارد. طبق قوانین اتحادیه، پروانه کسب فقط در کاربری های تجاری، اداری و کارگاهی صادر می شود. از طرفی طبق استاندارد وزارت بهداشت باید برای این کار دوش حمام تعبیه شود که احیانا طی بازرسی شهرداری مشمول تخلف می شود و اجرای این ضد و نقیض ها تا مرحله دریافت پروانه برای سرمایه گذار مشمول هزینه های مالی و زمانی زیادی می شود. به اضافه تجهیز و دکورکردن مجموعه و همینطور گردآوری تیم حرفه ای کار با حقوق درخور و سایر هزینه ها، دست به دست هم می دهند تا تناسب درآمد نهایی بر هزینه ها از تعادل بیرون برود و سطح درآمد این کار پایین بماند.»
او ماساژوری را شغل لوکسی نمی داند و معتقد است: «در حقیقت هر فردی در هر سن و مرحله و مرتبه ای از زندگی به سبب بالابردن کیفیت زندگی اش به ماساژ احتیاج دارد. ماساژ علمی و تخصصی ضرورت تداوم زندگی بشر بخصوص در محیط های شهری است، هر چند که در اصل ماساژ در تار و پود تاریخ و فرهنگ و جامعه متمدن و اصیل ایرانی جا دارد و این مورد وجه لوکس بودن ماساژ را بی مفهوم می کند.»
این ماساژور بین المللی درباره ی قیمت های ماساژ به ایسنا می گوید: «قیمت های ماساژ علاوه بر اجرت کار ماساژور و مخارج اولیه که شامل مواد، تجهیزات، حقوق سایر پرسنل، مالیات و عوارض و به خصوص هزینه های تأمین مکان صنفی می شود، می تواند بنا بر منطقه شهری و سطح کیفیت تجهیزات متفاوت باشد. از طرفی من معتقدم دستمزد ماساژوری که بر مبنای هزینه های کسب مراتب علمی، تحصیلی، بازآموزی و درکل ارتقای حرفه ای، خودش را به روز نگه می دارد، قاعدتا باید نسبت به ماساژور معمولی متفاوت باشد، چونکه نحوه عرضه خدمات و نتیجه و تأثیر کارش هم نسبت به همکاران مبتدی متفاوت است.»
فهیمه به تأثیر کرونا در حرفه ماساژ هم اشاره می کند: «از زمان شیوع کرونا عملا تمام ماساژورها در انواع شاخه های حرفه ای بیکار شدند و روزها و ماه های سختی را گذراندند.»
او در بخش دیگری از این گفتگو می گوید: «چیزی که بیشتر از همه برای ما آزاردهنده است، تولید محتوا و محدودیت های آن است که سبب رقابت ناسالم و برخوردهای غیرحرفه ای برخی از همکاران در شبکه های اجتماعی، ایجاد جو متشنج در اکانت های شخصی و عدم اتحاد همکاران و آموزشگاه داران در مقابل افرادی می شود که ادعاهای دروغ و واهی برای جلب نظر مخاطبان دارند. از لقب های عجیبی که همکاران به خودشان می دهند تا دوره های آموزشی بدون پشتوانه با شهریه های بی اساس سبب کاهش سطح اعتماد عمومی به این حرفه شده است.»
این ماساژور معتقد است: «ماساژ از ابتدا و شروع حیات، زمان جنینی و نوازش های دست مادر و پدر روی ناحیه بطنی تا انتهای زندگی و بسته شدن چشم ها با کل بشر و موجودات در تمام جوامع همراه بوده و خواهد بود. نیاز عمده به ماساژ در سه بُعد روانی، جسمانی و روحانی در طول دوران زندگی غیر قابل انکار است و بر مبنای نیاز و ضعف جسمی، فکری و روحی افراد می شود به ماساژوری که در یکی از این حوزه ها متخصص است، مراجعه نمود. جای خالی ماساژورهای حرفه ای در جامعه ورزشی چه در گروه بانوان و چه برای آقایان عمیقا حس می شود. نمونه خبرساز اخیرش هم المپیک بود. یک ماساژور حرفه ای با ارزیابی صدمه های تخصصی ورزشی می تواند در کنار تیم و مربی باشد و از نظر کنترل تنش، ریکاوری فیزیکی و بهبود دامنه حرکتی ورزشکاران تأثیر زیادی روی کیفیت بازی و روحیه تیم بگذارد. در حوزه درمانی هم یک ماساژور - تراپیست باسواد می تواند با اجرای درست تکنیک و برنامه ریزی دقیق در کنار درمان متخصص طب فیزیکی، طب ورزشی، کایروپراکتور یا فیزیوتراپ، نقش موثری در انتقال بجا و صحیح انرژی برای ایجاد آرامش و افزایش میزان امید و انگیزه داشته باشد. یک رفلکسولوژیست - ماساژور حرفه ای می تواند روی کیفیت زایمان، کاهش دردها و علایم سوء در طول دوران حاملگی کمک زیادی کند و با اجرای تکنیک های تخصصی ماساژ نوزاد علاوه بر بهبود یا جلوگیری از عارضه های گوارشی بدو تولد، عامل موثری در کاهش ریسک بیش فعالی در نوزادان و خیلی موارد دیگر باشد. به همین ترتیب یک ماساژور در حوزه تخصصی خودش می تواند مثمر ثمر باشد. درباره همه این موارد مقالات موثق و رفرنس های علمی تاییدشده ای وجود دارد.»
این ماساژور در حوزه سبک های درمانی - ورزشی - رفلکسولوژی - ریلکسی می گوید: «واحد درسی خاصی برای ماساژ در نظام آموزشی کشور وجود ندارد و علتش کم توجهی مسؤلان به ارزش و اهمیت ماساژ، تاثیرات مثبت آن و مهم تر از آن کم توجهی به اثرات منفی است که می تواند در بعضی موارد داشته باشد. قبلا برای مدت کوتاهی دوره های کارشناسی در این عرصه عرضه شد که متاسفانه به علت اختلاف نظر متولیان منحل شد. هم اکنون هم سازمان فنی و حرفه ای و فدراسیون پزشکی ورزشی متولی رسمی برگزاری دوره های آموزشی ماساژ هستند. درست است که جزء رشته های دانشگاهی نیست اما گواهینامه معتبر از همین سازمان ها پس از گذراندن کامل دوره ها و دادن آزمون نظریه و عملی صادر می شود.»
فهیمه به نقش رسانه ها برای معرفی ماساژوری هم اشاره می کند: «در جامعه فعلی، رسانه ملی، جامعه پزشکی، آموزشی و مراجع ذی صلاح هنوز آنطور که شایسته است حق مطلب را در جایگاه این شغل ادا نکرده اند. هم اکنون در نظارت بر نحوه کار ماساژورها و حمایت های شغلی شان، همینطور در بازرسی و بررسی نحوه عملکرد گروههای متولی امر برنامه منظم و منسجمی وجود ندارد. لازم است مسؤلان مربوطه به طور جدی علت این موارد را بررسی نمایند تا چرایی کمبود عملگرایی انجمن ها مشخص و برطرف شود و قدرت اجرایی شان بالاتر برود. «رسانه» از مهم ترین ابزارها در جهت فرهنگسازی است که متاسفانه هیچکدام نه تنها در ایجاد تأثیر مثبت در ساخت فرهنگ عمومی ماساژ نقش نداشته اند بلکه در بعضی موارد دیدیم که عامل خدشه دارشدن وجهه ماساژ و ماساژورها هم بوده اند. حتی صداوسیما در سریال های طنز از شغل ماساژوری بعنوان دلاک یاد کرده که باوجود شکایات و اظهار ناراحتی جامعه ماساژ این مورد باز هم ادامه پیدا کرده است. حتی استفاده از عنوان «ماساژ» در درج آگهی سایت های کاری ممنوع می باشد. محدودیت های تبلیغاتی برای این شغل زیاد است بنابراین هم هنوز عموم مردم شناخت و تعریف استانداردی از سبک های ماساژ ندارند.»
او معتقد است: «نبود رشته دانشگاهی و ناهماهنگی در استانداردهای آموزشی فعلی، سبب عدم تعادل در سطوح علمی بین همکاران شده است. سطح علمی و استانداردهای آموزشی هم اکنون برای ورود به بازار کار کافی نیست و عدم حمایت شغلی - بیمه ای از سمت نهاد آموزشی برای دانش پژوه ماساژ که هزینه های مختلفی را در راه آموزش های متنوع و بازآموزی ها متحمل می شود، شرایط را بحرانی تر می کند. مساله مهم دیگر اختلافات و رقابت های غیر متعارف بین آموزشگاه داران و همکاران و عدم اتحادشان است. همینطور نادیده گرفته شدن اهمیت ماساژ از جانب جامعه پزشکی و در نهایت کمبود تأثیر و نفوذ کلامی انجمن های مربوطه در نهادهای سطح بالاتر در این حوزه همگی دست به دست هم داده اند تا ماساژ در جایگاه سزاوارش در ایران قرار نگیرد.»
«راد» هم تحصیل کرده رشته تربیت بدنی است و سه سالی می شود ماساژوری را بعنوان شغلش برگزیده است. او مجبور شده برای ادامه کارش از اهواز به جزیره کیش مهاجرت کند. حالا هم بیشتر مشتری هایش مسافرانی هستند که از شهرهای دیگر می آیند و در این بین ساکنان تهران بیشتر از شهرهای دیگر متقاضی ماساژند.
شرایط مالی او پس از مهاجرت بهتر شده است اما دوری از خانواده و زندگی مستقل برایش آزاردهنده است. با این وجود از شغلش احساس رضایت دارد: «روزهای کاری شلوغ، زیاد داریم. گاهی اوقات از بامداد تا ساعت ۱۲ شب حدود ۱۵ مشتری داریم. با این وجود همه چیز بستگی به پروازهایی دارد که به سمت جزیره می آیند. در کل روزهای خلوت هم داریم. من درصدی حقوق می گیرم و نیازهای اولیه ام مثل مسکن را کارفرما تأمین کرده است. بیمه تأمین اجتماعی نیستم اما از سوی محل کارم بیمه ای شدم که اگر هر جای جزیره برایم اتفاقی بیفتد ساپورت می شوم. اما در کل امنیت شغلی برای حرفه ما وجود ندارد. چون شغل دولتی نیست که بتوانم مرخصی بگیرم و فقط باید کسب درآمد داشته باشم تا به حدی از استقلال مالی برسم و بتوانم یک مرکز ماساژ راه اندازی کنم.»
این ماساژور هم دوره های بین المللی ماساژ را گذرانده و معتقد است: «اگر یک ماساژور حرکات اصلاحی انجام بدهد و به بدن خودش توجه کند می تواند در این حرفه مثل شغل های دیگر کار کند اما اگر به آن صرفاً نگاه کسب درآمد داشته باشد شاید بتواند بین ۸ تا ۱۰ سال کار کند. من فکر می کنم ماساژوری در ایران تفاوت زیادی با کشورهای دیگر بخصوص اروپا دارد. یک سری افراد زمانی به ما رجوع می کنند که درد زیاد به آنها اجازه فعالیت روزانه نمی دهد در حالیکه اگر زمان زودتری به ما رجوع می کردند مشکلشان حاد نمی شد.»
راد درباره هزینه های ماساژ هم به ایسنا می گوید: «قیمت های جدید به روزرسانی نشده اما با عنایت به فهرست قدیم، قیمت ماساژ از ۱۳۰ تا ۴۴۰ هزار تومان است.»
منبع: radinlab.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب