جهانپور عنوان كرد؛
ملاحظات گسترش شبکه سلامت کشور در جهان پسامدرن
به گزارش آزمایشگاه رادین، کارشناس سلامت و رسانه، پیرامون ملاحظات توسعه شبکه سلامت کشور در جهان پسامدرن، نکاتی را بیان نمود.
به گزارش آزمایشگاه رادین به نقل از مهر، کیانوش جهانپور، نوشت: در جهان پسامدرن، سلامت بشکلی پیچیده و چندبعدی در نظر گرفته می شود. این دیدگاه، تفاوت های عمده ای با نگاههای پیشین دارد که به طور عمده بر روی جنبه های فیزیکی و بیولوژیک سلامت تمرکز داشتند. دیدگاه پسامدرن به سلامت، بر مبنای اصول و ایده های فلسفی و فرهنگی عصر پسامدرن شکل گرفته است. این رویکرد به انتقاد از روایتهای کلان و حقیقت های مطلق می پردازد و بر تنوع، نسبیت و چندگانگی تاکید می کند. در این حوزه، سلامت بعنوان یک مفهوم پیچیده و چندوجهی مورد بررسی قرار می گیرد و نه تنها به جنبه های فیزیکی، بلکه به ابعاد روانی، اجتماعی و فرهنگی هم توجه می شود: ۱. رویکرد جامع نگر - سلامت کلینگر: توجه به تمامی جنبه های زندگی فرد همچون جسمی، روحی، عاطفی و اجتماعی. - نسبیت و تنوع: دیدگاه پسامدرن بر این اصل تاکید دارد که تعاریف و درک های ما از سلامت تحت تاثیر فرهنگ، زمینه اجتماعی و تجربه فردی قرار دارد. بنابراین، آن چه برای یک فرد سلامت به حساب می آید، امکان دارد برای فرد دیگری متفاوت باشد. - فرهنگ های مختلف و سلامت: دیدگاه پسامدرن به بررسی تاثیر فرهنگ های مختلف بر سلامت می پردازد. بعنوان مثال، در بعضی فرهنگ ها، سلامت جسمی در ارتباط مستقیم با سلامت روحی و اجتماعی در نظر گرفته می شود. این امر می تواند به ایجاد روش های درمانی و پیشگیری متفاوتی منجر شود. ۲ - خودمراقبتی و توانمندی خود مراقبتی در جهان پسا مدرن مفهومی است که با عنایت به تغییرات اجتماعی، فرهنگی و تکنولوژی های جدید، به شکل متفاوتی از خود مراقبتی سنتی و مدرن ظهور کرده است. این نوع خود مراقبتی به افراد اجازه می دهد تا به صورت فعال در مدیریت سلامت و بهزیستی خود مشارکت کنند و این امر به بسترهای اجتماعی و فناوری های نوین وابسته است. افراد تشویق می شوند که نقش فعالی در مدیریت سلامت خود ایفا کنند و به توانمندی های خود اعتماد کنند. ۳- فناوری و نوآوری - ابر داده ها و سلامت دیجیتال: استفاده از فناوری های پیشرفته مانند اپلیکیشن های سلامتی، اینترنت اشیا و دستگاههای پوشیدنی و سامانه های جامع سلامت الکترونیک و داده های بزرگ برای پایش و مدیریت سلامت. - پزشکی شخصی سازی شده: امکان تنظیم درمان ها و مداخلات بشکلی که با خصوصیت های منحصر به فرد فرد، شامل زیست شناسی و ترجیحات شخصی، هماهنگ باشد. ۳. گرایش به استفاده از منابع و فرآورده های طبیعی و مکمل - ادغام طب سنتی و مکمل: ترکیب روش های سنتی و مکمل با روش های پزشکی مدرن برای عرضه نگاههای جامع تر به سلامت. ادغام طب سنتی و مکمل می تواند بعنوان یک استراتژی مؤثر در بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی و افزایش رضایت بیماران در جهان پسامدرن عمل کند. با وجود چالش ها، این ادغام می تواند به توسعه شیوه های درمانی جامع تر و شخصی سازی شده منجر شود. تبعا موفقیت این ادغام، احتیاج به تحقیقات بیشتر، آموزش صحیح و ایجاد چارچوب های قانونی و اخلاقی مناسب می باشد. - توجه به طب طبیعی: افزایش گرایش به سمت درمان های گیاهی، تغذیه و سبک زندگی سالم و طبیعی و استفاده از منابع طبیعی. ۴. تمرکز بر سلامت روانی اجتماعی - توجه به سلامت روانی: درک و پذیرش اهمیت سلامت روان و عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت بعنوان یک بخش ضروری از سلامت. روشهای فنی مدیریت استرس و استفاده روز افزون از یوگا، مدیتیشن و سایر روشهای فنی کاستن استرس و... ۵. شبکه های اجتماعی و حمایت های هم یارانه - سلامت جامعه محور: توجه به نقش جامعه و ارتباطات اجتماعی در ایجاد محیط های حمایتی برای ارتقا سلامت. - شبکه های حمایتی: افزایش استفاده از شبکه های اجتماعی و گروههای حمایتی آنلاین و حضوری برای بهبود سلامت روانی و جسمی. ۶. پایداری و مسئولیت اجتماعی - پایداری محیطی: توجه به تأثیرات زیست محیطی انتخاب های سلامت و کوشش برای حفظ منابع طبیعی. - آگاهی و مسئولیت پذیری اجتماعی: تعهد به ایجاد تغییرات مثبت در جامعه برای بهبود سلامت جمعی. چالش ها و فرصت ها - تعادل بین فناوری و اخلاق و انسانیت: چالش هایی همچون حفظ حریم خصوصی و مقابله با استرس تکنولوژیک. - پذیرش فرهنگی متنوع: شناخت و احترام به نگاههای مختلف فرهنگی در سلامت و درمان. - گسست بین علم و تجربه: در حالیکه پزشکی مدرن بر شواهد علمی تاکید دارد، رویکرد پسامدرن امکان دارد بر تجربیات فردی و احساسات تاکید کند. این می تواند منجر به گسست میان دو رویکرد شود و دشواری هایی را به وجود آورد چنانکه گسست بین علم و تجربه در سلامت پسامدرن به یک چالش مهم تبدیل گشته است. با عنایت به پیچیدگی های انسان و تنوع تجربیات فردی، ایجاد تعادل بین شواهد علمی و تجربیات بیمار می تواند به بهبود کیفیت درمان و سلامت عمومی منجر شود و از راه تقویت ارتباطات، ادغام تجربیات در تصمیم گیری و تحقیقات بیشتر، میتوان به رویکرد جامع تر و مؤثرتری در سلامت دست یافت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب